آیت الله حائری شیرازی رضوان الله علیه
مرگ، پژمردگی است و شهادت، چیدن است
اگر گل را از ساقه نچینید، گلبرگش یک روز نگذشته ورق ورق می شود. چشم انسان، گلبرگ وجود اوست، گوش، گلبرگی دیگر از او، این پنجه های دست، انگشتها و مفاصل پا، همه گلبرگهای وجودش هستند. وقتی اینها به فرمان انسان نباشند، مثل گلبرگی است که از گل افتاده باشد.
«ومن نعمره ننکسه فی الخلق» شهدا حساب کردند و گفتند: به جای اینکه این گلبرگها یکی یکی بریزند، گلبرگها همه باشند و باغبان بیاید و این ساقه گل را راحت بچیند، چه گل خوبی! باغبان خوشش می آید آن را بچیند. باغبان از بس گل دیده است، از هزار تا گل، یکی را هم رغبت نمی کند بچیند، مگر آنکه عطر و شکلش فوق العاده باشد و نظرش را بگیرد. در روایات داریم «اناللّه لایختار الا الازکی و الا الاطیب»خدا گل نمیچیند، مگر پاکیزه ترین و خوشبوترین را. مگر خدا باغبان انسانها نیست؟ خداخوبان را گلچین می کند.
درباره این سایت